Wizowy zawrót głowy

Wizy do Indonezji to temat rzeka i jedno z najczęściej pojawiających się pytań w temacie przygotowań do wyjazdu. Nurtuje wszystkich, a najbardziej tych, którzy planują podróżować po Indonezji nieco dłużej, niż normy urzędników przewidują.

Temat jest zawiły jak balijskie ceremonie, niestety mniej barwny i znacznie mniej przyjemny w kontemplowaniu. W zawiłościach przepisów łatwo się zgubić, do tego dochodzą humory urzędników. Każdej wizycie w urzędzie imigracyjnym, ambasadzie czy podczas przekraczaniu granicy, towarzyszy dreszczyk emocji – tym silniejszy, im dłużej chcemy się zatrzymać w Indonezji. Bo wraz z wydłużaniem czasu pobytu rosną skomplikowanie procedur i koszty. Jednak wilk nie jest tak straszny, jak go malują. W Internecie znajdziecie głównie historie osób źle doświadczonych i rozżalonych. Sami nigdy problemów z otrzymaniem indonezyjskiej wizy nie mieliśmy, choć obawy zawsze były. Więc od początku, najbardziej przejrzyście, jak to tylko możliwe.

Wiza turystyczna do 30 dni

Im krócej tym łatwiej i taniej, a w tym przypadku nawet za darmo. Jeśli pobyt w Indonezji nie będzie trwał dłużej niż 30 dni nie ma powodów do zmartwień. Jedyny warunek to miejsce w paszporcie na kolejną pieczątkę. Po przekroczeniu granicy udajemy się do urzędnika imigracyjnego, który wbija w naszym paszporcie bezpłatną wizę turystyczną na 30 dni. Może pojawić się pytanie o datę wyjazdu z Indonezji, warto więc mieć bilet do okazania. Wizy tej nie można przedłużać, a po upływie 30 dni trzeba opuścić Indonezję.

Każdy dzień zwłoki oznacza finansową karę i to bolesną dla portfela – 1 000 000 rupii za dobę. Za „overstaya” nie grożą nam żadne formalne przykrości. Należy zaznaczyć podczas odprawy paszportowej, że przekroczyliśmy ważność naszej wizy upłynęła – zostaniemy skierowani do biura, gdzie uiścimy karę. Wyliczając czas pobytu w Indonezji należy pamiętać, że liczy się dzień kalendarzowy – dzień 1 to dzień wjechania do kraju. Nawet jeśli przekroczyliśmy granicę o 23.55, następny dzień to już dzień 2.

Wiza turystyczna do 60 dni

Jeśli ktoś planuje zostać w Indonezji dłużej niż 60 dni sprawa jest również prosta, lecz nieco kosztowniejsza. Po przekroczeniu granicy, zanim udamy się do urzędnika imigracyjnego, należy uiścić $35. Za ten koszt otrzymujemy wizę turystyczną na 30 dni, którą można przedłużyć o kolejnych 30 dni. Przedłużenie wymaga uiszczenia kolejnych $35 oraz wizyty w lokalnym biurze imigracyjnym. A dokładnie 3 wizyt – by złożyć wniosek wizowy, po 2 dniach, by złożyć odciski palców, po kolejnych 2 dniach, by odebrać paszport. Na Bali są dwa urzędy imigracyjne – w Denpasar i w Singaraja na północy wyspy. Ten drugi zdecydowanie mniej tłoczny i przyjaźniejszy. Można wynająć agenta, który część formalności załatwi za nas. W tym przypadku konieczna będzie tylko jedna wizyta w urzędzie, jednak koszt wzrośnie o opłatę dla agenta (koszt przedłużenia wizy u agenta to ok 800 000 rupii).

I na tym kończy się zestaw wiz, które można otrzymać podczas przekraczania granicy. O wszystkie pozostałe należy ubiegać się w ambasadach Indonezji w innym kraju. Za najbardziej przychylną uważa się ambasadę w Singapurze. Na jakie wizy możemy tam liczyć?

Wiza turystyczna do 180 dni

Zasady jej otrzymania są bardzo proste i można aplikować o nią bez pośrednictwa agenta. Wystarczy zjawić się w ambasadzie, złożyć odpowiedni wniosek, zdjęcia, kopię paszportu, bilet powrotny przed upływem 60 dni, wyciąg z konta i uiścić $50. Wiza pozwala na pobyt w Indonezji przez 60 dni, po czym można ją przedłużać aż do 180 dni. Przedłużać trzeba ją każdego kolejnego miesiąca, a każde przedłużenie to wizyty w urzędzie imigracyjnym oraz $50. Można wynająć agenta. Jeśli zdecydujemy się na oddanie w jego ręce paszportu i odpowiedniej kwoty pieniędzy, wówczas w urzędzie wystarczy pojawić się jeden raz przy pierwszym przedłużeniu wizy, kolejne wizyty są po stronie agenta. To rozwiązanie optymalne, choć nie wszyscy chcą rozstawać się ze swoim paszportem. Oryginał dokumentu w Indonezji właściwie nie jest potrzebny – w hotelach, urzędach czy podczas wewnętrznych lotów wystarczy kopia paszportu, jego zdjęcie w telefonie lub inny dowód tożsamości. Ta wiza jest wizą jednokrotnego wjazdu (single entry), co oznacza, że opuszczenie Indonezji spowoduje jej wygaśnięcie.

Wiza socjalno-kulturalna do 180 dni

Do otrzymania wizy potrzebny jest lokalny sponsor, a proces jej uzyskiwania jest na tyle zawiły, że nie rozważalibyśmy innej opcji, niż wsparcie się pośrednictwem agenta. Ta wiza również wymaga przedłużania każdego miesiąca i pozwala na jednokrotny wjazd do Indonezji (opuszczenie kraju powoduje jej wygaśnięcie).

Wiza biznesowa do 12 miesięcy

Pozwala na eksportowanie indonezyjskich towarów, nie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Indonezji. Proces jej uzyskania wiąże się w wieloma obwarowaniami, więc rekomendujemy pośrednictwo agenta podczas ubiegania się o tę wizę. Jest to wiza wielokrotnego wjazdu (multi entry), jednak ma jeden haczyk – wymaga opuszczania Indonezji co 60 dni, co samo w sobie jest kosztem podnoszącym jej cenę. Uzyskanie wizy na rok to koszt ok. 1500 zł + $100.

Wiza KITAS

Marzenie każdego indofila. Jest ich wiele rodzajów, a każda daje różne uprawnienia i różny poziom swobody działania. By ją uzyskać, należy wejść w związek małżeński z obywatelką/obywatelem Indonezji, założyć działalność gospodarczą na terenie Indonezji lub zostać tutaj zatrudnionym.

To zaledwie zarys wizowej wiedzy, nieco porządkujący informacje w temacie.