Wyszli\u015bmy na \u015bniadanie. W dzielnicy oddalonej od turystycznych\u00a0atrakcji byli\u015bmy jedynymi farangami.<\/p>\n<\/blockquote>\n
Jednak zanim do planu przejd\u0119, przedstawi\u0119 wreszcie nasz\u0105 ekip\u0119. Dob\u00f3r towarzystwa na podobne wyjazdy to temat wa\u017cny i zas\u0142uguj\u0105cy na osobny w\u0105tek. Zw\u0142aszcza kiedy podr\u00f3\u017cujemy z dzieckiem, bo to zmienia podr\u00f3\u017cnicze \u017cycie ca\u0142ej ekipy. Oczywi\u015bcie na lepsze.<\/p>\n
Tak wi\u0119c dodatkowo Mary mia\u0142a do dyspozycji dw\u00f3ch w\u00f3jk\u00f3w i jedn\u0105 cioci\u0119:<\/p>\n
- \n
- Maru\u015b zwany Bydlaczkiem. Stary dobry przyjaciel, z kt\u00f3rym konie mo\u017cna kra\u015b\u0107. To najlepsze towarzystwo na takie podr\u00f3\u017ce. Wiele razy zdarza\u0142o nam si\u0119 wzdycha\u0107 „ech, gdyby Maru\u015b by\u0142 teraz z nami…”, za\u015b on zawsze chcia\u0142 sprawdzi\u0107 jak to jest zapu\u015bci\u0107 si\u0119 „na koniec \u015bwiata”. Maru\u015b do\u0142\u0105czy\u0142 do nas tylko na 3 tygodnie, by potem urwa\u0107 si\u0119 i wr\u00f3ci\u0107 do swojej rodzinki, m.in. ma\u0142ego Precelka. Pisz\u0119 o tym, bo dobrze mie\u0107 w ekipie innych rodzic\u00f3w. Po pierwsze zrozumienie, po drugie pomoc bez zb\u0119dnych s\u0142\u00f3w.<\/li>\n
- B\u0142a\u017cej z King\u0105 do\u0142\u0105czyli do nas, bo ujrzeli znak. Babcia podrzuci\u0142a B\u0142a\u017cejowi gazet\u0119 z du\u017cym opracowaniem o Birmie. Gazeta troch\u0119 przele\u017ca\u0142a, a\u017c wreszcie zebra\u0142 si\u0119 do czytania. Kilka chwil po tym siad\u0142 do komputera by wygooglowa\u0107 wi\u0119cej o Birmie, a kilka chwil po tym odebra\u0142 telefon od d\u0142ugo nie s\u0142yszanego znajomego, kt\u00f3ry na dzie\u0144 dobry rzek\u0142 „Jedziemy do Birmy, jedziesz z nami?”. To byli\u015bmy my. Jego natychmiastowa odpowied\u017a „Jad\u0119” zaskoczy\u0142a nas r\u00f3wnie bardzo, jak jego zaskoczy\u0142o nasze pytanie.<\/li>\n<\/ul>\n
Po tej dygresji wr\u00f3\u0107my do planu. Postanowili\u015bmy jak najszybciej wyjecha\u0107 z Rangun – na p\u00f3\u0142noc, nad jezioro Inle. Jak najszybciej znaczy jeszcze dzisiaj, nocnym autobusem. Poniewa\u017c Maru\u015b mia\u0142 wyjecha\u0107 wcze\u015bniej, zale\u017ca\u0142o nam by zobaczy\u0142 ciekawsze miejsca ni\u017c Rangun. A my i tak mieli\u015bmy tu jeszcze wr\u00f3ci\u0107.<\/p>\n
Wyszli\u015bmy na \u015bniadanie. W dzielnicy oddalonej od turystycznych\u00a0atrakcji byli\u015bmy jedynymi farangami (biali). Jeden \u0142ysy, drugi w dredach, wszyscy bladzi, a do tego ma\u0142e bia\u0142e dziecko. U\u015bmiechy i szepty niemal przykleja\u0142y si\u0119 do nas. Rangun okaza\u0142 typowym azjatyckim miastem. Zapracowanym, raczej brudnym, raczej biednym, \u015brednio ha\u0142a\u015bliwym. Po \u015bniadaniu dw\u00f3jka z nas mia\u0142a wyruszy\u0107 na dworzec autobusowy zakupi\u0107 bilety nad Inle, a pozostali ruszyli w miasto. Upa\u0142 by\u0142 straszny. Zapakowali\u015bmy Marysi\u0119 do w\u00f3zka i przed siebie, skok, podskok, przeskok, g\u00f3ra, d\u00f3\u0142… Marysia nie mia\u0142a nic przeciwko warunkom panuj\u0105cym na tzn. chodniku, ale w\u00f3zek mia\u0142. Nie zd\u0105\u017cyli\u015bmy dojecha\u0107 do kolejnej przecznicy, gdy nagle trach! No i by\u0142o po w\u00f3zku. Rama p\u0119k\u0142a jak ga\u0142\u0105zka. To apropos decyzji „w\u00f3zek, czy nosid\u0142o?<\/a>„. Warto dobrze rozwa\u017cy\u0107 ten temat. A od tamtego czasu w kwestii warunk\u00f3w drogowych na pewno nic si\u0119 nie zmieni\u0142o.<\/p>\n
Wracali\u015bmy do hotelu, by odstawi\u0107 kup\u0119 z\u0142omu. I dzi\u0119ki temu trafili\u015bmy na ch\u0142opak\u00f3w, kt\u00f3rzy zawr\u00f3cili z drogi na dworzec i zacz\u0119li nas szuka\u0107. A odnalezienie si\u0119 w Birmie nie jest \u0142atwe – w\u00f3wczas niebirma\u0144skie kom\u00f3rki w Birmie nie dzia\u0142a\u0142y. Okaza\u0142o si\u0119, \u017ce podr\u00f3\u017c na dworzec to ponad godzina jazdy w jedn\u0105 stron\u0119 i sporo kasy. Nie by\u0142 wi\u0119c sensu zalicza\u0107 tej drogi dwa razy. Wr\u00f3cili, by zabra\u0107 ca\u0142\u0105 ekip\u0119 i baga\u017ce. Wpakowali\u015bmy si\u0119 do wehiku\u0142\u00f3w, zwanych w Birmie taks\u00f3wkami – bez resor\u00f3w, czasami bez szyby lub z co najmniej jedn\u0105 p\u0119kni\u0119t\u0105, drzwi si\u0119 nie domykaj\u0105, siedzenia rozprute… Rzeczywi\u015bcie podr\u00f3\u017c zaj\u0119\u0142a sporo czasu. Marysia zwini\u0119ta w k\u0142\u0119bek zaliczy\u0142a po\u0142udniow\u0105 drzemk\u0119. Ci\u0105g\u0142y korek, zapach spalin, a \u017car leje si\u0119 z nieba. Za\u015b dworzec w Rangun to ma\u0142e autobusowe miasteczko. Jechali\u015bmy osobnymi taks\u00f3wkami i teraz nie mogli\u015bmy si\u0119 odnale\u017a\u0107 – ka\u017cdy taks\u00f3wkarz zatrzyma\u0142 si\u0119 w innym miejscu, ka\u017cdy przechodzie\u0144 wskazywa\u0142 inny kierunek, telefony nie dzia\u0142aj\u0105, wsz\u0119dzie t\u0142umy ludzi. Kiedy wreszcie si\u0119 odnale\u017ali\u015bmy i dotarli\u015bmy w odpowiednie miejsce dworca, okaza\u0142o si\u0119, \u017ce czeka nas… kolejna dzisiaj zmiana planu.<\/p>\n
![](\"http:\/\/1.bp.blogspot.com\/-x-sk2IP9MXo\/UnFr0MUo7DI\/AAAAAAAAO40\/4_75xa29e8k\/s1600\/IMG_6923.JPG\")
<\/a><\/div>\n![](\"http:\/\/2.bp.blogspot.com\/-TJPm0GPM8fs\/UnFr0J2eI6I\/AAAAAAAAO4s\/rkd62fBhu90\/s1600\/IMG_6966.JPG\")
<\/a><\/div>\n![](\"http:\/\/4.bp.blogspot.com\/-pf0OrwEI1sw\/UnFrzqDvNVI\/AAAAAAAAO4o\/KUhy5r-2TOA\/s1600\/IMG_6972.JPG\")
<\/a><\/div>\n![](\"http:\/\/2.bp.blogspot.com\/-Qg2BPHT5hdE\/UnFr1M4nIJI\/AAAAAAAAO5E\/tUjStwG-QL4\/s1600\/IMG_6979.JPG\")
<\/a><\/div>\n![](\"http:\/\/2.bp.blogspot.com\/-Sr1rruThS7E\/UnFr1ffCugI\/AAAAAAAAO5A\/gxYi55yf2QQ\/s1600\/IMG_9854.JPG\")
<\/a><\/div>\n<\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"