Podczas podr\u00f3\u017cy dziej\u0105 si\u0119 r\u00f3\u017cne rzeczy. Czasami niebezpieczne, czasami bolesne, uci\u0105\u017cliwe lub niewygodne, bywaj\u0105 przykre lub wr\u0119cz smutne, mog\u0105 wkurza\u0107 i frustrowa\u0107. Po prostu bywa, \u017ce sprawy nie id\u0105 po naszej my\u015bli.<\/p>\n
Bywa, \u017ce trzeba si\u0119 nam\u0119czy\u0107, nagada\u0107 i napoci\u0107. Nie wiemy jak to b\u0119dzie, gdzie wyl\u0105dujemy i jak si\u0119 wszystko sko\u0144czy. Czasami si\u0119 martwimy, boimy i stresujemy. Po prostu pe\u0142en wachlarz emocji.<\/p>\n
I kiedy te najtrudniejsze emocje mn\u0105 targaj\u0105 patrz\u0119 na Marysi\u0119, kt\u00f3ra w\u0142a\u015bnie znalaz\u0142a pi\u0119knego kolorowego robaczka. Jest szcz\u0119\u015bliwa, \u017ce usiad\u0142 na jej d\u0142oni i nic poza tym nie istnieje. A jak nie robaczek, to ramiona mamy i taty. Tam zawsze jest ciep\u0142o i bezpiecznie. Nie wa\u017cne niesprzyjaj\u0105ce warunki i zawierucha dooko\u0142a. Ona nie wie, \u017ce czeka nas pobudka o 3 rano, bo wyniesiemy j\u0105 na r\u0119kach. Na wie, \u017ce czeka nas podr\u00f3\u017c w niewygodach, bo wy\u015bcie\u0142amy jej legowisko na w\u0142asnych kolanach. Nie wie, \u017ce karaluch mo\u017ce wyle\u017a\u0107 spod \u0142\u00f3\u017cka, bo dopilnujemy, by si\u0119 do niej nie zbli\u017cy\u0142. Nie wie, \u017ce mamy problem z noclegiem, bo i tak spa\u0107 b\u0119dzie wygodnie.<\/p>\n
Czasami tak patrz\u0119 w jej u\u015bpion\u0105 twarzyczk\u0119 i sobie my\u015bl\u0119 „ech, gdyby\u015b ty tylko wiedzia\u0142a”. Ale to ju\u017c nasze zadanie, by\u015b nie wiedzia\u0142a… A kiedy tak d\u0142u\u017cej patrz\u0119, cho\u0107by za plecami by\u0142a nie wiem jaka zawierucha, od razu sama czuj\u0119 si\u0119 jakby by\u0142o cieplej i bezpieczniej.<\/p>\n
<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"